هدفم ثبت یک اتفاق تاریخی در ورزش ایران است

به گزارش خبرنگار ورزشی خبرگزاری سبحان ، احسان حدادی در خصوص اولین مدالش در بازی‌های آسیایی اظهار داشت: نخستین حضور من در بازی‌های آسیایی 2006 دوحه بود که برای من خیلی سخت گذشت؛ چراکه یک سال قبل در قهرمانی آسیا اولین حضورم در رده بزرگسالان بود، قهرمان شدم و رکورد آسیا را‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ ارتقا دادم، اما بعد از آن فدراسیون قطر با مربی من صحبت کرد و او را‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ به خدمت گرفت. در ادامه من بدون مربی شدم و سال سختی را‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ سپری کردم. 6 ماه قبل از آغاز بازی‌های آسیایی بود که به بلاروس رفتم و یک مربی انتخاب کردم و با آن ادامه دادم و خوشبختانه در قهرمانی جهان نقره گرفتم و همان سال هم در بازی‌های آسیایی به مدال طلا رسیدم.

وی ادامه داد: اولین مدال طلای من در بازی‌های آسیایی، سخت‌ترین مدالم بود. در ادامه در سال 2010 در کره جنوبی هم به مدال طلا رسیدم که یکی از بهترین بازی‌های آسیایی برای من بود. توانستم با شرایط بدنی بسیار خوبی داشتم رکورد بازی‌های آسیایی را‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ با 67 متر و 99 سانتی‌متر شکستم. این رکورد حتی در المپیک هم در آن زمان طلا بود.

قهرمان پرتاب دیسک آسیا در مورد وضعیت ورزشکاران این رشته در قاره کهن اظهار داشت: در همین مسابقات اخیر قهرمانی آسیا پرتابگر چینی با 61 متر به مدال طلا رسید. تا قبل از اینکه من بیایم رکورد آسیا در همین حد بود. درحالی‌که ما در کشورمان در مسابقات لیگ 4-3 نفر داشتیم که 63 یا 64 متر پرتاب می‌کردند. الان هم سطح کشورهای آسیایی همین است و امیدوارم دوباره طلای پرتاب دیسک بازی‌های آسیایی به ایران برسد.

حدادی در مورد اینکه الان رکوردهایت در تمرینات چقدر است، گفت: در حال حاضر حدود 60 متر پرتاب می‌کنم، هرچند مدتی است که مسابقه نداده‌ام و بعد از کرونا هم افت شدیدی داشتم و در کنار آن عمل جراحی هم انجام داده‌ام. امیدوارم در بازی‌های آسیایی 63-62 متر پرتاب کنم. البته این رکورد بستگی دارد به اینکه حال آن روز شما چطور باشد.

وی ادامه داد: من یک پرتاب نیاز دارم که پنجمین مدال طلایم را‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ در بازی‌های آسیایی بگیرم و تمام سعی و تلاشم این است که یک اتفاق تاریخی در دوومیدانی و ورزش ایران رقم بخورد، آن هم 5 حضور و 5 طلا. البته توقع داریم که مسئولان وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک هم تا آغاز بازی‌ها کمک و حمایت کنند. در این چند ماه ندیدیم متأسفانه کسی به تمرینات و اردوهای ورزشکاران سر بزند. جدا از بحث مالی، آن بحث معنوی بسیار مهم است.